Przedszkole, czyli nipiagogio (Νηπιαγωγείο) jest pierwszym stopniem obowiązkowej edukacji w Grecji.
Teoretycznie są one otwarte od 1 września do 31 lipca każdego roku w godzinach od 7:00 do 16:00. Praktycznie otwierają się, podobnie jak szkoły, czyli około połowy września (w tym roku 11 września) i zamykają 21 czerwca (taki był termin zeszłoroczny)
Edukacja przedszkolna dzieli się na dwa etapy. Pierwszy tzw. pronipio (Προvήπιο) dla dzieci czteroletnich oraz nipio (Νήπιο) dla pięciolatków.
O ile pięciolatki mają obowiązek uczęszczać do zerówki, to obecność w przedszkolach, czterolatków, jest opcjonalna i realizowana w miarę istnienia wolnych miejsc i pozostaje w wyłącznej gestii rodziców.
Przy przyjęciu obowiązuje rejonizacja, czyli dzieci muszą chodzić do przedszkola położonego, jak najbliżej miejsca zamieszkania. Niewielka liczba placówek nie jest jednak w stanie zapewnić miejsca wszystkim chętnym. Dlatego też obowiązuje zasada, że najpierw przyjmowane są pięciolatki, zaś czterolatki w miarę istnienia wolnych miejsc. Poza tym pierwszeństwo mają dzieci rodziców pracujących jako nauczyciele oraz dzieci z rodzin wielodzietnych.
Powszechny stał się zwyczaj sporządzania list oczekujących na przyjęcie.
Zapisy do przedszkoli odbywają się zwykle od 1 do 16-tego czerwca. Jednak o przyjęciu dziecka do przedszkola, rodzice zostają powiadomieni na początku września.
Edukacja w bezpłatnych, państwowych przedszkolach to nie jedyna alternatywa. Inną możliwością jest wysłanie dziecka do prywatnej placówki. W takim przypadku trzeba liczyć się z comiesięcznymi opłatami, często dość wysokimi.
Przedszkola państwowe uważane są za część kształcenia na poziomie szkoły podstawowej, dlatego też ich działalność regulują przepisy. Muszą one realizować program, grupy przedszkolne nie powinny liczyć więcej, niż 25 dzieci, zaś godziny otwarcia to zwykle 8:15 do 12:15.
Odstępstwem są przedszkola zapewniające opiekę całodzienną tzw. oloimera nipiagogia, działające od 8:00 do 15:45.
Przedszkola państwowe, chociaż bezpłatne, zapewniają dzieciom jedynie opiekę i naukę.
Potrzebne materiały (farbki, kredki, papier etc.) kupują rodzice. Posiłki również przynoszą sobie dzieci z domu. Dotyczy to zarówno śniadania, jak i obiadu (w przypadku oloimero)
Na koniec jako ciekawostka, fakt, że w greckich przedszkolach (podobnie zresztą jak w szkołach) nie istnieje pojęcie zmiany obuwia.
Cdn.
Statystyki odwiedzin strony (dane Google Analytics)
Unikalni użytkownicy:
Wszystkie wyświetlenia strony:
