Dzisiaj postanowiłam zaserwować Wam scenkę rodzajową z parlamentu niemieckiego. Kiedy podczas mojej pracy w Bundestagu po raz pierwszy byłam jej świadkiem zaniemówiłam. Miałam bowiem wrażenie, że w jednej chwili przeniosłam się z przybytku demokracji na jakieś dziwaczne targowisko. A rzecz się tyczy jednej z metod głosowania.
 |
| Zebranie SPD |
W niemieckim Bundestagu posłowie oddają głos albo poprzez „powstanie i pozostanie na miejscu” tudzież przez podniesienie ręki. Ta druga metoda odbywa się jednak inaczej niż w polskim Sejmie, gdzie posłowie podnosząc rękę jednocześnie naciskają przycisk umieszczony w ławie parlamentarnej. Co za tym idzie w Bundestagu nie znajdziemy też ekranu, który wyświetlałby wynik głosowania. Ten ogłasza przewodniczący parlamentu niemieckiego na podstawie wzrokowej oceny podziału głosów. W sytuacjach, gdy wynik jest niejasny prosi się posłów o opuszczenie sali parlamentarnej, tak by przeprowadzić Hammelsprung czyli głosowanie metodą „baraniego skoku”. Parlamentarzyści oddają wówczas głos swoim ponownym wejściem do sali obrad przez odpowiednie drzwi (z napisem „Tak”, „Nie”, lub „Wstrzymuję się”). Przy każdych drzwiach stoi po dwóch protokolantów, którzy głośno liczą przechodzących posłów. Przewodniczący parlamentu ogłasza koniec głosowania i podaje jego wynik.
Kiedy spytałam się moich współpracowników, czemu Niemcy nie zamontują sobie po ludzku przycisków służących oddawaniu głosów, jak to ma miejsce w Polsce, a nie posłowie muszą latać w te i we wte, jak kot z pęcherzem, to wyszłam tylko na ignorantkę. „To przecież tradycja.” brzmiała odpowiedź. Dziś i ja jestem w stanie wyjaśnić zagwozdkę „Hammelsprungu”.
Metoda głosowania nawiązuje do „Odyseji” Homera. Wśród niezliczonych przygód Odyseusza znajdziemy także jego niewolę wraz z towarzyszami u Polifema, który po ich schwytaniu. zamknął wejście jaskini wielkim głazem, a następnie pożarł kilku z nich. Odyseuszowi udało się jednak upić Polifema winem, a kiedy Polifem zasnął, wypalił mu rozżarzonym drągiem jedyne oko. Jako że Odyseusz wcześniej przedstawił mu się jako: „Nikt”, toteż krzyki Polifema: „Nikt mnie oślepił” (co w grece jest równoważne do nikt mnie nie oślepił) zostały zignorowane przez innych cyklopów. Oślepiony Polifem odsunął następnie głaz u wejścia do pieczary i czekał tam na uchodzących Greków. Odyseusz przywiązał wówczas siebie i towarzyszy do podbrzuszy baranów. Polifem gładził wychodzące barany jedynie po grzbietach i w ten sposób Grecy razem ze stadem wyszli na wolność. Niemiecka metoda głosowania, której dziś poświęciłam swój post nawiązuje właśnie do tej mitycznej sceny ucieczki Odysa wraz z towarzyszami.
Ładnie, że Niemcy pielęgnują tradycję, ale i tak nie rozumiem, czemu akurat tą opowieść z mitologii sobie wybrali. Może z troski o kondycję fizyczną swoich posłów? My, współpracownicy przynajmniej mieliśmy od czasu do czasu widowisko:) Choć, jakby tak się zastanowić, to chyba jeszcze więcej atrakcji sprawiłoby nam odgrywanie mitu „Jabłka niezgody”, bo wyobraźcie sobie tylko: Angela Merkel, Ursula von der Leyen (Minister Obrony) i Manuela Schwesig (Minister ds. Rodziny, Seniorów, Kobiet i Młodzieży) w roli trzech bogiń Bundestagu i Franka Waltera Steinmeiera w roli Parysa…
Statystyki odwiedzin strony (dane Google Analytics)
Unikalni użytkownicy:
Wszystkie wyświetlenia strony:
