Zimą na Cypr

0

– No i gdzie jest ten śnieg, mamo? Dotknąć śniegu, pobawić się nim – tego pragnie Christos… Tydzień temu widziałam w telewizji i na Facebooku zdjęcia pokrytych białym puchem gór, a teraz zbocza są zielone jak latem… Wjeżdżamy do Platres. Ostrożnie tłumaczymy Christosowi, że śnieg musiał stopnieć. Za kilkanaście minut będziemy w Troodos.

– Synku, nie martw się. Dziś spędzimy miły dzień, pospacerujemy w słońcu, a śnieg jeszcze tu spadnie nie raz i nie dwa. Wtedy przyjedziemy ulepić bałwana… – mówię.

– Jest, jest! Jest śnieg! – woła nagle moje dziecko, które przez całą drogę przyklejone było do okiennej szyby. Wyglądam przez okno na drzewa i skały. Zaczynam myśleć, że malec fantazjuje. Wtedy dostrzegam, że gdzieniegdzie – na zboczach, pomiędzy drzewami – leżą bielutkie płachetki. Im wyżej, tym więcej białego… Gdy wjeżdżamy do Troodos, biel staje się dominująca i razi w oczy, odbijając ostre słoneczne promienie. Nad bielą – błękit nieba niezmącony ani jedną chmurką… A na tym biało-błękitnym tle – ciemnozielone drzewa iglaste i ubrani na kolorowo turyści, wyglądający jak packi zrobione grubym pędzlem przez jakiegoś pomysłowego artystę.

Drzwi się otwierają. Najpierw wyskakuje mój synek, potem ja, a na końcu mąż. I nagle czuję, że przez warstwy grubych, ciepłych ubrań przenika mróz, dotkliwie mnie kąsając. To jest zimno, o mocy którego zapomniałam… Po pięciu latach spędzonych w łagodnym, nadmorskim klimacie przeżywam szok termiczny.

12523003_1953858281505129_5716619593981877540_n

 

Biegniemy w stronę szlaku, którym zawsze spacerowaliśmy. Nie ma kwiatów ani traw, które tam rosły. W twardym, skrzypiącym śniegu pozostawiamy nietrwałe ślady naszych stóp. Wyjmuję aparat fotograficzny, by uwiecznić to miejsce w jego zimowej odsłonie i wtedy okazuje się, że wyładowała mi się bateria. Pozostaje mi tylko telefon komórkowy ze słabym aparatem. Cóż, lepsze to niż nic. Pstrykam zdjęcia, choć nie jestem zadowolona z ich jakości.

12509696_1953913218166302_1282970436550210376_n 12400794_1953913184832972_3354024696983791804_n 12509659_1953910334833257_6087621341236334264_n 12507665_1953912848166339_3052537068196950027_n

Po kilkunastu minutach mróz daje nam się we znaki i postanawiamy zawrócić. Idziemy na drugie śniadanie do naszej ulubionej restauracji. Siadamy przy oknie, z którego rozciąga się piękna górska panorama i zamawiamy tosty, jajka sadzone oraz grillowany ser halloumi.

12400757_1953912624833028_694009577603986798_n 12400595_1953912674833023_8536541318759977226_n (2)

Popołudnie na ogromnym placu zabaw. Christos i Giorgos toczą kulki śniegu i lepią bałwana. Z patyków robią mu włosy, które zabawnie sterczą na czubku białej głowy śniegowego ludzika.

12417924_1953910628166561_1098073162849802301_n 10157292_1953910528166571_8387401762412397077_n

1924033_1953912968166327_6095592925457396787_n

Mąż ciągnie synka na wypożyczonych za pięć euro sankach. Kolejny punkt programu dzisiejszej wycieczki jest zaliczony, a nasze dziecko – szczęśliwe. Udajemy się na spacer do stacji meteorologicznej. Tam Christos zaczyna narzekać, że zimno mu w nogi, więc zawracamy do sklepu. Okazuje się, że w nowych butach jest wilgotno. Zmieniamy skarpetki i kupujemy kalosze z ocieplającą wkładką oraz pluszowego dinozaura. Wracamy do restauracji, w której teraz jest bardzo tłoczno. „Nasz” stolik przy oknie jest zajęty. Jedzenie znika z talerzy, a na zegarku ubywa czasu. Trzeba iść na przystanek autobusowy…

12512822_1953910041499953_5132242261482775213_n

W drodze powrotnej przypominam sobie to, co kiedyś napisałam o pozytywnych stronach życia na wyspie Afrodyty: dzięki temu, że góry i morze – które jednocześnie widzę z balkonu mojej sypialni – są tak blisko siebie, nie muszę już wybierać, gdzie spędzać wolny czas. Wszystko mam w zasięgu wzroku i w zasięgu ręki. Dziś uświadomiłam sobie jeszcze jedną zaletę mieszkania na Cyprze: otóż mogę w ciągu jednej godziny przenieść się z ciepłego wybrzeża w zasypane śniegiem góry. To jest jak podróż pomiędzy różnymi porami roku. Czyż to nie cudowne?… Uśmiecham się do siebie, bo przecież jeszcze kilka lat temu uciekałam z zimnej Polski, by choć przez tydzień lub dwa nasycić się cypryjskim ciepłem. Teraz z kolei atrakcją jest dla mnie wyjazd w poszukiwaniu śniegu i mrozu…

Snapshot 2 (1-13-2016 8-00 PM)

 

Dla chętnych – filmik, w którym opowiadam o naszej wycieczce (jest tam też sporo zdjęć i informacji dotyczących pasma górskiego Troodos):

https://www.youtube.com/watch?v=CnoQLHmUeLg

Moje inne teksty o Troodos:

https://blogerzy.org/2014/05/31/troodos/

https://blogerzy.org/2015/05/26/kosciolki-w-troodos/

 


Statystyki odwiedzin strony (dane Google Analytics)

Unikalni użytkownicy:

Wszystkie wyświetlenia strony:


Poprzedni artykułPrzestępczość w Grecji
Następny artykułNORD PAS DE CALAIS W PIGUŁCE
Maria Christou
Nazywam się Maria Zofia Christou. Od 2010 roku mieszkam na Cyprze, w Limassolu. Jestem współautorką dwóch przewodników Pascala po Cyprze: "Cypr [Przewodnik Lajt]" (2018) i "Cypr [Inspirator Podróżniczy]" (2018). Opublikowałam też trzy książki: "Moje długie cypryjskie wakacje" (2013), "Moja barwna cypryjska mozaika" (2016) i "Moje słoneczne cypryjskie zapiski" (2018). Znaleźć w nich można prawie wszystko, co mnie na wyspie Afrodyty zainteresowało, poruszyło i zachwyciło. Są tam m.in. informacje o zabytkach, opisy cypryjskich zwyczajów i tradycji, a nawet przepisy kulinarne... A w tle - moje życie w obcym kraju, który z każdym dniem staje mi się coraz bliższy. Moją cypryjską opowieść kontynuuję na blogu...

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Proszę wpisać swój komentarz!
Proszę podać swoje imię tutaj