Święto narodowe na Cyprze, upamiętnia wydarzenia z 1955 roku. Właśnie wtedy rozpoczęła się walka narodowowyzwoleńcza Cypryjczyków z angielskimi kolonizatorami.
Brytyjczycy nieformalnie objęli nadzór nad wyspą już w 1878 roku, na mocy potajemnego układu z Turcją. Gdy podczas I wojny światowej Turcja stanęła po stronie Niemiec, Anglicy uznali ją za wroga. Wtedy doszło do brytyjskiej aneksji Cypru. W 1925 roku wyspa stała się oficjalnie kolonią brytyjską. Cypryjscy Grecy, z początku zadowoleni z przejęcia wyspy przez Anglików, z czasem nie kryli swego rozczarowania brytyjskimi rządami. Dochodziło do konfliktów zarówno z Anglikami, jak i z ludnością pochodzenia tureckiego. W 1950 roku arcybiskupem Cypru został Makarios III, zwolennik Enosis – zjednoczenia z Grecją. Wkrótce utworzona została Cypryjska Organizacja Wyzwolenia Narodowego (EOKA), której liderem stał się Georgios Grivas. Bojownicy EOKA, wspierani przez Grecję, wzniecili w 1955 roku powstanie narodowe przeciwko brytyjskim kolonizatorom. Krwawe, zacięte walki trwały do 1959 roku, kiedy to w Zurychu, a następnie w Londynie przedstawiciele Cypru, Turcji, Grecji i Wielkiej Brytanii podpisali porozumienie, na mocy którego Cypr miał stać się niepodległym państwem. Jednak dopiero 16 sierpnia 1960 roku wyspa odzyskała niepodległość. Wielka Brytania otrzymała 2 suwerenne bazy wojskowe.
Na zdjęciach poniżej: Groby powstańców w Nikozji (stolicy Cypru) na cmentarzyku przylegającym do więzienia, w którym większość z nich była poddawana torturom i egzekucjom. Grigoris Awksentijou, powstaniec, cypryjski bohater narodowy. Ukrywając się przed Anglikami, zmieniał przebrania (m.in. przebierał się za mnicha). W końcu zdrajcy wskazali jego kryjówkę, a angielscy żołnierze ją otoczyli i podpalili. Grigoris spłonął żywcem…
Pomnik Grigorisa Awksentijou w Limassolu:
Statystyki odwiedzin strony (dane Google Analytics)
Unikalni użytkownicy:
Wszystkie wyświetlenia strony:
