O CYPRYJSKICH KOTACH :)

Od rana media społecznościowe donoszą, że właśnie obchodzimy Dzień Kota, a zatem jest okazja, by wspomnieć tu o cypryjskich kotach i wyciągnąć z archiwum różne zdjęcia tych przeuroczych zwierząt.

W swoich książkach niejednokrotnie przywoływałam zarówno fakty, jak i legendy związane z dwiema rasami kotów, żyjącymi po dziś dzień na wyspie:

Cypryjczycy uwielbiają koty i odnoszę wrażenie, że otaczają te zwierzęta wyjątkowym szacunkiem. Kiedyś poznałam legendę głoszącą, że w IV wieku na Cyprze panowała wieloletnia susza, podczas której wyspę nawiedziła też plaga jadowitych węży. Wtedy to Helena, matka Konstantyna Wielkiego, powracając z Jerozolimy, dostarczyła na wyspę koty, które ponoć miały pozabijać większość jadowitych gadów. W legendzie tej musi być sporo prawdy, gdyż do tej pory niektóre miejsca noszą tu „kocie nazwy”, a na Cyprze faktycznie są węże, obecnie żyjące z dala od ludzkich siedzib, są też dwie rzadkie rasy kotów: koty Afrodyty i koty świętej Heleny. Przed kotami sprowadzonymi przez świętą Helenę istniała tu bowiem inna, starożytna rasa.  […]. Okazuje się, że pierwsze udomowione koty pojawiły się na Cyprze parę tysięcy lat wcześniej niż w Egipcie… W płytkim grobie znaleziono zwłoki człowieka, a obok liczne przedmioty i… kota, liczacego sobie prawdopodobnie około 7,5 tysiąca lat (niektóre źródła wspominają też o 9,5 tysiącu lat…), a zatem o wiele, wiele starszego od egipskiej kociej mumii przechowywanej w Luwrze!*

Koty świętej Heleny i koty Afrodyty żyją w różnych zakamarkach wyspy, dokarmiane przez dobrych ludzi. Widać je na każdym kroku. Niektóre z nich chętnie pozują do zdjęć, a nawet pozwalają się pogłaskać. Co ciekawe, podobno obecnie na Cyprze jest więcej kotów niż ludzi…

Więcej informacji o cypryjskich kotach znajdziecie m.in. w moich książkach oraz w przewodniku Cypr [Przewodnik Lajt] (Pascal, 2018), w którym cały wstęp poświęcony jest mruczącym cypryjskim czworonogom.

*fragmenty książki pt. Moje długie cypryjskie wakacje (wszelkie prawa zastrzeżone!)