Temat dla jednych przykry, dla drugich ciężki, a dla jeszcze innych poruszający. Nie ukrywam, że przeglądając materiały na podstawie których piszę poniższy tekst ściskało mnie w gardle. Ściskało mnie, ponieważ zobaczyłam rzeszę ludzi, którzy przekraczają wszelkie bariery. Bariery, których my, sprawni ludzie, często nie potrafimy przekroczyć! Uświadomiłam sobie, że mamy ogromne możliwości, których na co dzień nie wykorzystujemy. Doskonale za to wychodzi nam wyszukiwanie co raz to ciekawszych wymówek do tego by czegoś nie zrobić, czegoś nie osiągnąć. Chciałabym aby ten tekst skłonił Was do refleksji nad swoim życiem oraz nad życiem ludzi, którzy żyją obok Was. Ludzi, którzy mimo swych fizycznych czy psychicznych defektów są istotami wyposażonymi w taki sam arsenał cech ludzkich jak my, pozornie zdrowi.
Kochani, dziś chciałabym poruszyć temat niepełnosprawności. Szwajcaria jest krajem, w którym niepełnosprawność postrzegana jest jako coś ważnego, jako bodziec do dołożenia wszelkich starań, aby pomóc osobom pokrzywdzonym przez los odnaleźć się w codziennej rzeczywistości. Na każdym kroku możemy spotkać tu zarówno proste rozwiązania jak i cuda technologii, które są niezbędne do normalnego funkcjonowania osób niepełnosprawnych w społeczeństwie. Nie obcym mi jest tu też widok osób na wózku czy upośledzonych uprawiających różnorodne sporty. Widok ten powinien, moim zdaniem, wywołać w nas podziw i poruszenie napędzające nas samych do działania.
Zacznę od możliwości poruszania się komunikacją miejską, podmiejską czy międzymiastową. Większość autobusów i tramwai wyposażonych jest w odpowiedni podest ułatwiający dostanie się do pojazdu. Możemy również liczyć na pomoc kierowcy pojazdu.
Podobnie rzecz ma się z poruszaniem się pociągiem. Wszystkie dworce kolejowe są przystosowane do poruszania się wózkami, a na peronach wielu stacji znajdują się specjalne podnośniki ułatwiające wjazd wózkiem do wagonów. Kolejarze bardzo chętnie pomagają w obsłudze tych urządzeń. Wystarczy podczas wsiadania do pociągu powiadomić kolejarza o celu naszej podróży, a ten zadba o to aby w miejscu docelowym czekał na nas ktoś, kto ułatwi nam wydostanie się z pojazdu. I znów odbywa się to wszystko z uśmiechem na ustach! Niewidomi podróżujący z psem-przewodnikiem nie płacą za niego.
Jeśli chodzi o dostanie się na peron jest to niezwykle proste! Oprócz schodów do przejścia podziemnego są również długie zjazdy z poręczami, dzięki którym bez problemu i bez wysiłku można zjechać i podjechać na peron. Pasażerowie wymagający dodatkowej pomocy na dworcu mogą zwrócić się do Campagna, która ma stanowiska na wszystkich większych dworcach kolejowych. Za niewielka opłatą pracownicy tej instytucji, między innymi, doprowadzają podróżnego do pociągu bądź taksówki.
Przy większości sklepów czy budynków publicznych znajdują się podjazdy oraz podesty. W urzędach, na przykład pocztowych, okienka dla interesantów znajdują się również na poziomie odpowiednim dla osoby niepełnosprawnej.
Muszę wspomnieć też o lokalach gastronomicznych, które dbają o swobodę klienta w swoim lokalu.
W Zurychu funkcjonuje TIXI Zürich, taksówka do przewozu osób niepełnosprawnych.
Zapraszam do obejrzenia filmu: https://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=54ztpJYI-do
(tłumaczenie: Przepraszam, jakie ma Pan upośledzenie? Zespół Touretta, piz**!)
Ot taki humorystyczny obrazek, który pokazuje jak wygląda zajmowanie miejsc parkingowych dla osób niepełnosprawnych przez osoby pełnosprawne. Taka sytuacja niestety jest częstą w Naszym kraju. Pomijając codzienne sytuacje tego typu, wystarczy otworzyć gazetę bądź spojrzeć do Internetu, aby natknąć się na zdjęcie celebryty, który swą karocą zaparkował w miejscu dla niego nie przeznaczonym. Przykry widok, który jest codziennością. W Szwajcarii parkingi również posiadają odpowiednie miejsca dla osób tego wymagających, nie słyszy się jednak o przypadkach zajmowania ich przez osoby nieuprawnione. Zwróćcie proszę na to uwagę i zastanówcie się trzy razy, a jak trzeba to i czwarty, gdzie parkujecie! Wam, zdrowym ludziom, przejście do sklepu kilku metrów więcej nie robi różnicy, a nawet korzystnie wpłynie na zdrowie. Dla osoby niepełnosprawnej te kilka metrów to ogromna różnica!
Wspominałam na początku o uprawianiu sportów przez osoby, nie do końca sprawnie fizyczne. Otóż jak widzicie na powyższym obrazku, większość barier jest do pokonania! Szwajcaria jest krajem, w którym ruch odgrywa dużą rolę. Już od najmłodszych lat dba się o krzewienie w młodych ciałkach miłości do ruchu, zwłaszcza na świeżym powietrzu, bo są tu ku temu warunki idealne. Również ludzie w podeszłym wieku chętnie ubierają strój sportowy i wychodzą na spacery, biegają, zdobywają szczyty. Wróćmy jednak do naszej specyficznej grupy ludzi. Oni też biegają, pływają, uprawiają różnorakie dyscypliny sportowe, jeżdżą na rowerach, rolkach, wózkach, a nawet zdobywają szczyty! :)
Ludzie Ci mają ogromna wolę życia i chęć samorealizacji. Nie sztuką jest siedzieć w domu i użalać się nad swoim losem. Sztuką jest zakasać rękawy, pokonywać swoje słabość i spełniać swe marzenia! :) Kochani, to są moje subiektywne odczucia, nie potrafię postawić się na miejscu osoby niepełnosprawnej i dać Wam gwarancji swoich poczynań w takiej sytuacji. Obserwuję jednak to, co się dzieje dookoła mnie i wysnuwam wnioski, które Wam tu przedstawiam. Można cieszyć się życiem i realizować swoje pasje nawet wtedy, kiedy jesteśmy w jakiś sposób ograniczeni ruchowo.
Firma Draisin wyszła na przeciw potrzebom i oczekiwaniom osób niepełnosprawnych i weszła na rynek europejski ze specjalnymi modelami rowerów. Zachęcam do odwiedzenia strony i przejrzenia oferty. Rozwiązania wprowadzone przez producenta są bardzo praktyczne i często zaskakujące, ale funkcjonalne!
Będąc przy temacie sportów, które wiążą się z turystyką, pragnę podkreślić, że wiele ośrodków turystycznych w różnych częściach kraju jest przygotowanych na odwiedziny osób niepełnosprawnych. Hotele dbają o swobodny dostęp do budynku oraz zapewniają możliwość swobodnego poruszania się na terenie obiektu. Przygotowane specjalnie pokoje swoim wyposażeniem zapewniają komfort swoim gościom.
Pracodawcy niektórych firm także dbają o komfort swoich niepełnosprawnych pracowników. Jest to jednak regulowane pewnymi prawami, o których na pewno kiedyś Wam napiszę, ponieważ jest to temat na dłuższe wywody.
Wiecie, że istnieje coś takiego jak wybory miss i mistera wśród osób niepełnosprawnych? Bardzo pozytywny projekt! :) Wszystkich ciekawych tej inicjatywy zapraszam na oficjalną stronę Miss&Mister Handicap. Spójrzcie na tych ludzi i dostrzeżcie tą chęć życia i radość z niego! Uczmy się od nich tej niesamowitej energii i motywacji do działania :)
W Polsce również ruszyła akcja wyboru „Miss na Wózku”! Fundacja Jedyna Taka podjęła wyzwanie :)
Przedstawiłam Wam sytuację osób niepełnosprawnych w bardzo korzystnym świetle, w takim jak ja to widzę w porównaniu do warunków panujących w Polsce. Nie wszyscy jednak niepełnosprawni są zadowoleni z aktualnej sytuacji, pojawiają się protesty i wyrazy niezadowolenia w poszczególnych miastach.
Statystyki odwiedzin strony (dane Google Analytics)
Unikalni użytkownicy:
Wszystkie wyświetlenia strony:
