Pierwszą rzeczą, która mocno zaskoczyła mnie w Funchal, był nadmiar kościołów, świątyń, kaplic i kapliczek, obecnych niemal w każdym miejskim zakątku. Podobnie jak Polacy, Portugalczycy to w większości katolicy. W trakcie niedzielnych mszy, wszystkie obiekty sakralne są zwykle przepełnione wiernymi, uzupełnianymi w dodatku o spore rzesze turystów. Dla tych ostatnich w kościołach zwykle przygotowywane są kartki zawierające tłumaczenia mszy świętej, dostępne w kilku językach. Poniżej małe zestawienie kościołów i kaplic, które moim zdaniem warto odwiedzić ze względu na wartość zabytkową lub walory turystyczne. :)

Katedra w Funchal

W ścisłym centrum Funchal znajduje się gotycka katedra, którą rozpoznać można po charakterystycznej strzelistej wieży, wybijającej się ponad miejski krajobraz. W okolicy katedry zwykle gromadzą się całe oddziały turystów, dowodzone przez przewodników różnych narodowości, z dużym naciskiem na Niemców. Choć Polaków bywa tu stosunkowo mało, przed budynkiem świątyni znajduje się pomnik papieża Jana Pawła II, upamiętniający wizytę Karola Wojtyły na wyspie. Wnętrze tej pięknej budowli sakralnej zdobi sufit w stylu mudejar, jak również przecudowne zabytkowe azulejos, czyli tradycyjne ozdobne portugalskie płytki. Widocznym w katedrze azulejos warto przyjrzeć się szczególnie, bo – choć tradycyjne płytki wypełniają wnętrza niemal każdej kaplicy w Funchal, w większości z nich ich pochodzenie datuje się na maksymalnie kilka lat wstecz.. :)

Ciekawostka: W bliskim sąsiedztwie znaleźć można także inny polski akcent – popiersie marszałka Józefa Piłsudskiego. Aby go znaleźć, wystarczy skręcić w odchodzący od katedry deptak, prowadzący w stronę oceanu.

Capela do Corpo Santo

W ścisłym centrum starego Funchal, przy zwieńczeniu popularnej Rua de Santa Maria oraz w pobliżu rybackiego portu, znajduje się niewielka Capela do Corpo Santo, czyli Kaplica Świętego Ciała. Słysząc tę nazwę, turyści zwykle błędnie kojarzą ją z postacią Jezusa Chrystusa, podczas gdy w rzeczywistości to tajemnicze imię odnosi się do postaci hiszpańskiego dominikanina Piotra Gonzáleza, znanego również jako Elmo lub Telmo. Z historią żywota tego świętego, uznanego za patrona żeglarzy, wiąże się przypowieść o tym, jak pewnego dnia w czasie sztormu ukazał się żeglarzom w swoim własnym ciele. Dziś wiadomo, że owo widzenie było prawdopodobnie zjawiskiem wyładowań elektrycznych w czasie burzy, którym towarzyszą efekty świetlne oraz dźwiękowe, nazywanym powszechnie „ogniami świętego Elma„, dla upamiętnienia postaci świętego.

Kaplica Świętego Ciała została wybudowana w Funchal w drugiej połowie XV wieku, jako siedziba najstarszego lokalnego bractwa żeglarzy, wspierającego również wdowy oraz dzieci tych, którzy zginęli na falach oceanu. W pewnym okresie miejsce to służyło także jako szpital, stąd też w jednej z bocznych naw można dostrzec postaci św. Kosmy oraz Damiana – patronów wszystkich medyków. We wnętrzu kaplicy podziwiać można również siedemnastowieczny ołtarz, otoczony licznymi malowidłami przedstawiającymi sceny z życia Świętego Ciała oraz dokonane przez niego cuda.

Uwaga! Capela do Corpo Santo przez większość tygodnia bywa zwykle zamknięta, a Pan posiadający klucze do jej wnętrza zjawia się zwykle między 11:00 a 13:00. :)

Igreja da Santa Maria Maior

Decyzja o wybudowaniu pierwszego kościoła w dzielnicy południowej została podjęta przez świeckie oraz religijne władze Funchal na początku XVI wieku, kiedy miasto cyklicznie nawiedzały liczne plagi. Włodarze lokalnej parafii miały nadzieję, że nowa świątynia oraz wybór na jej patrona Jakuba Mniejszego Apostoła pomogą w obronie miasta oraz zachowaniu zdrowia jego mieszkańców. Niestety, w połowie XVIII wieku świątynia została zniszczona wskutek trzęsienia ziemi, a powstały na jej zgliszczach nowy gmach kościoła uległ następnie destrukcji w trakcie ogromnej powodzi. W późniejszych latach podjęto decyzję o przeniesieniu siedziby parafii św. Jakuba w bezpieczniejsze miejsce. Współcześnie kościół nosi nazwę Najświętszej Marii Panny Wielkiej (Igreja da Santa Maria Maior).

Ciąg dalszy wpisu dostępny tutaj.

Więcej informacji oraz zdjęć: www.stykkultur.blog.pl

Facebook: www.facebook.com/stykkultur