Dlaczego nie warto jechać do Irlandii

Planując wakacje, być może zastanawiacie się nad Irlandią? Nie idźcie tą drogą! Nie dajcie się zwieść kampaniom reklamowym, broszurkom czy garcom złota na końcu tęczy. Aby Was odwieźć od tej kompletnie nieprzemyślanej decyzji, przedstawiam Wam strzępki rozmów podsłuchanych przez lata na różnych lotniskach.

• Irole są podejrzliwie mili i uśmiechnięci. Cały czas pytają, jak się miewasz, dziękują i przepraszają. Wysiadając z autobusu miejskiego, oni nawet dziękują kierowcy. To jest podejrzane, nienormalne, nieszczere i nienaturalne. Lepiej omijać ich i ten ich mini kraik z daleka. Do tego, jak się gdzieś człowiek zgubi z mapą czy pójdzie do małego lokalnego pubu, zaraz go zagadują. Chcą pomóc, dosiadają się, rozmawiają. Nie mają co robić? Po co wściubiają nas w nie swoje sprawy? Pewnie chcą nas okraść albo się z nas pośmiać?
• W lecie zazwyczaj temperatura sięga dwudziestu kilku stopni i to nie zawsze. Kto to widział takie lato? Nawet nie można smażyć się cały dzień na plaży. Są tacy, którzy twierdzą, że to pogoda świetna do chodzenia po irlandzkich górach i klifach, spływów kajakiem, wypraw rowerowych, odkrywania zabytków, grobów korytarzowych, dolmenów itp. Ale kogo by to interesowało? Co ja jakiś miłośnik przyrody, Wajrak jakiś czy archeolog jestem? Lato poniżej 30 stopni to dupa, a nie taternik! Nie po to człowiek czeka całą zimę, żeby potem nawet i się pocić cały czas, czy mieć malutkie oparzenie słoneczne, ale wiedzieć, że jest lato. Kto to widział grillować z parasolem? A reklamy skierowane do turystów będą mi wciskać jakąś zieleń o 40 odcieniach czy jakoś tak!
• Spokoju też nie ma żadnego! Co miasteczko czy wieś to tylko jakieś festiwale i imprezy. Wszyscy się na nie spieszą, a potem okazuje się, że to jak wiejski festyn, siedzą na balach słomy, jedzą kiełbaski i przypatrują się walkom pseudo Wikingów czy coś. Dzieciarnia biega wte i wewte, każdy spotyka jakiegoś pociotka i nagadać się  nie mogą. I do tego wszystkiego tabuny turystów. Najgorsi są ci z Włoch czy Hiszpanii – podróżują grupami minimum ośmioosobowymi. 
• Lokalne jedzenie to jakaś masakra. W hotelach i B&B dają tylko to ich irlandzkie śniadanie. Żeby te ich kiełbaski, chociaż były jak nasze Morliny, a nie to jakieś takie blade a potem smażone! Do tego dadzą bekonu, jajek sadzonych, fasolkę! Przecież po tym od razu chce się iść z powrotem spać. Moja dziewczyna mówi, że to bomba cholesterolowa i żebym jadł zdrowiej. Mówi, żebym wziął owsiankę lub płatki śniadaniowe i że mają ich duży wybór. Ale to chyba dobre dla dzieci, a nie dla dorosłych? Jaki prawdziwy mężczyzna jada zupę mleczną na śniadanie, ha? A te lunche to jakieś przecierowe zupki papki dla staruchów bezzębnych chyba. Zupa, jaką ja znam z Polski to woda, w której coś pływa, a nie jakiś irlandzki krem warzywny. Albo jakaś ryba i frytki na kolację? Ja nie wegan ani Mormon, żeby tylko rybę jeść. Kotleta schabowego nie zobaczysz. W ogóle wieprzowiny poza bekonem to nie bardzo tylko jakieś wołowe steki. A to długo się żuje. Albo ta śmierdząca baranina – też coś! I ziemniaki, niby się chwalą, ile ich różnych mają, a wszystkie beznadziejne, jeść się tego nie da i klusek nie skulasz! No i jakie mają dziwne pory kolacji, podczas gdy tak naprawdę jedzą obiad. 
• A te puby na przykład. Te w większych miastach to masakra jakaś, trzeba pić na stojąco. Na dodatek, nie mają do wyboru porządnego piwa. Tylko jakieś siuśki wiewiórki, cienkie to takie, że wcześniej brzuch pęknie, niż się człowiek zorientuje, że pije alkohol. A jeśli już się gdzieś nawet usiądzie w pubie, to muzyka napierdala, że porozmawiać nie można. Albo wszędzie ta muzyka na żywo, co pub to jakiś Bono czy The Corrs. No może i są umuzykalnieni, ale żeby tak od razu cały czas grać tę muzykę? I żeby inni się przyłączali? Jakbym chciał posłuchać muzyki, to kupiłbym sobie bilet na koncert albo przynajmniej płytę. 
• Podejrzane też jest irlandzka radość i szczęście. Jakby mieli taką Pawłowicz, Andrzeja Dupę, Kaczyńskiego, Tuska, dziadka z Wermachtu (niepotrzebne skreślić) na karku, to od razu ten uśmiech, z ich ryżych facjat by się zmył. I nie potrafią mówić normalnie po angielsku. Jakoś dziwnie mówią. A jak już ich rozumiesz, to też nie wiesz, po co prowadzą jakieś pogawędki, zamiast od razu przejść do rzeczy. Pytają o weekend, komentują pogodę, kto na to kurde ma czas i ochotę? Ale zamiast normalnie mówić, że coś jest do zrobienia, to mówią: do you want to go and have a look, albo do you think you could do that. Kurde bele, bułkę przez bibułkę. Mów do mnie normalnie, co ode mnie chcesz, a nie jak do pacana jakiegoś. 
• I ta wszechobecna woda. W którą stronę nie ruszysz, to masz morze albo ocean, albo rzekę czy jezioro, czy jakiś kanał. Cholera, bez sensu, jak i tak kąpać się nie można, bo za zimno. Po co tyle tej wody? Co ja mam na jakieś spacery tam chodzić, przy brzegu jak oni, czy może jeszcze biegać? Albo podziwiać jakieś Mohery czy Giant’s Causeway? Jeszcze mnie nie pogięło. 
• Irlandzkie domy takie zimne są, tekturowe jakieś – budować nie potrafią. Dwa krany w łazience, osobno na wodę zimną i na ciepłą – no ułomność jakaś. Osobne pomieszczenie w domu na bojler z gorącą wodą, hot press na to mówią. Zresztą press mówią też na szafki w kuchni. Już ci mówiłem, że dziwny  mają ten angielski. Całkowitą przesadą są okna, otwierane na zewnątrz, a nie do środka. Że niby stawiają sobie jakieś kwiatki czy figurki na parapetach, ale ja się pytam, jak takie okna umyć? Irole podobno wołają jakieś firmy i im myją, ale ja nie po to tu haruję, żeby komuś płacić za mycie okien. Mam czas po pracy, to umyję, a nie jak Irlandczycy, że niby zmęczeni są i tylko pub, restauracyjka i inne pierdoły.

Pada! Nie obchodzi mnie, że na wiosnę czy lato, po 5 minutach nie ma śladu deszczu. I nie ważne, że nie jest tak jak w kontynentalnej Europie, że tam jak zacznie padać to zazwyczaj cały dzień. Ja nie chce mieć deszczu i tyle! I co z tego, że zimy mają łagodne? Irole jedne!

Więcej o Irlandii dowiesz się na moim blogu W Krainie Deszczowców lub na moim fejsie tutaj.