Dzisiaj bardzo zdrowa i przepyszna sałatka Winigret, której historia sięga XIX, a może i XVIII wieku.
Na sałatkę tę składają się 4 gotowane jarzyny: ziemniak, marchewka, fasola biała lub czerwona lub cieciorka i burak. Gotujemy i kroimy w drobną kostkę. Do tego dodajemy posiekaną i sparzoną białą cebulkę oraz również poszatkowane kiszone ogórki i kiszoną kapustę. Natka pietruszki do posypania. Nie będę podawać proporcji, dla każdego wg uznania, zazwyczaj kiszonek jest mniej niż warzyw gotowanych, bo i tak w tej sałatce najważniejszy jest sos – oczywiście vinaigrette. Wystarczy sól, pieprz, ocet i olej/oliwa. Oliwa na końcu, jak już dobrze zmieszamy przyprawy z octem.
Bez octu to nie będzie winigret, bo przecież nazwa pochodzi od francuskiej nazwy octu właśnie – vinaigre.
Są dwie historyczne anegdotki, skąd się ta sałatka i jej nazwa wzięły.
W pierwszej francuski kucharz, pracujący w kuchni cara Aleksandra I (podaje się nawet konkretną datę – 1845 rok), ujrzał, jak jego rosyjscy pomocnicy przygotowują sałatkę jarzynową wg jego przepisu i polewają ją octem. Zszokowany krzyknął: – Vinaigre?! – Tak, jest, to właśnie winigret, odpowiedzieli Rosjanie.
Wg drugiej anegdotki sałatka została podana carycy Katarzynie Wielkiej (a więc w drugiej połowie XVIII wieku), która nie spodziewała się, że gotowane jarzyny zostały schłodzone. – Pfi, czemu nie nagriet? (czemu nie podgrzana?). Z czasem frazę finagriet zamieniono na nazwę winigret.
Są wersje mięsne i rybne tej sałatki, na przykład moja ś.p. Babcia dodawała kawałeczki śledzia i serwowała śledziowy winigret na Wigilię. Ja zdecydowanie preferuję wersję postną.
Obrazki z runetu.
Statystyki odwiedzin strony (dane Google Analytics)
